Wieś po raz pierwszy w dokumentach pojawiła się w XIV stuleciu, a miejscowy kościół był wzmiankowany w 1376 roku, choć początki jego budowy sięgają pierwszych lat tego samego wieku. Gałązczyce należały do wrocławskich biskupów aż do sekularyzacji w 1810 roku, kiedy przeszły w posiadanie hrabiego Yorck von Wartenburg. Wśród wielu kolejnych właścicieli majątku można wymienić rodziny von Francken-Sierstorpff oraz Schaffgotsch.

Dawniej majątek podzielony był na dwie części. Majątek dolny w XVIII wieku należał do rodziny von Bardeleben z Brandenburgii, w XIX wieku do rodziny Grosser i Anlauff, a w XX wieku, tak samo jak i wspomniany główny majątek, do rodzin Schaffgotsch i von Francken-Sierstorpff.

We wsi znajdował się klasycystyczny pałac z XIX wieku – siedziba właścicieli Gałązczyc, lecz po II wojnie światowej uszkodzoną i popadającą w ruinę budowlę rozebrano. Do dziś z dawnego założenia pałacowego zachował się jedynie niewielki park krajobrazowy.

Nad wsią góruje kościół pod wezwaniem Matki Boskiej Królowej Świata i św. Marcina, który został zbudowany w 1605 roku z wykorzystaniem murów starszej świątyni. Budowla była przekształcona w 1688 roku, jak również w XX wieku, kiedy powstała kościelna wieża. Do dziś w kościele na uwagę zasługują m.in. portale – późnogotycki i późnorenesansowy – kamienna chrzcielnica z przełomu XVI i XVII wieku, XVIII-wieczne barokowe rzeźby św. Barbary i św. Piotra, a na zewnątrz późnorenesansowe płyty nagrobne rycerzy i dzieci z rodów von Dresky i von Sedlitz.

W otoczeniu świątyni znajduje się częściowo zachowany XVII-wieczny mur o charakterze obronnym.