Kobiela należy do najstarszych wsi w gminie, a pierwsze dokumenty, w których została wymieniona, pochodzą z połowy XIII stulecia. Od początku swego istnienia wchodziła w skład dóbr wrocławskich biskupów i pod ich zarządem pozostała do połowy XVII wieku. Do ciekawostek można zaliczyć informację, że jeden z biskupów, Hans Baltazar Liesch von Hornau, utworzył z miejscowych dóbr fideikomis, który po jego śmierci drugiej połowie XVII wieku trafił, mocą testamentu, w ręce Adama Leopolda barona Prinz von Buchau. Jego rodzina pochodziła z okolic Jawora, gdzie wzięła swój początek, a potem wyemigrowali m.in. do Czech. W posiadaniu potomków rodu majątek pozostał do XX stulecia.

W Kobieli w XIV wieku swój początek wzięła rodzina von Küchschmalz (dawna nazwa wsi), której przedstawiciele w późniejszym czasie pełnili znaczące funkcje na książęcych dworach. Pod koniec XIV stulecia burgrabią zamku w Gryżowie był Wenczencz, a w latach 1410-17 Preczlaus pełnił służbę starosty zamku w Opolu. Rodzinę tę można spotkać było również w Małopolsce.

Wieś w dawnych czasach była podzielona na Dolną i Górną. W obu jej częściach znajdowały się szlacheckie siedziby. Starszą z nich była budowla położona w Kobieli Górnej, gdyż jej historia sięgała wieku XVIII. Skromny w swej architektonicznej formie dwór zachował się do czasów współczesnych i obecnie jest zamieszkany. Druga z rezydencja dawnych właścicieli, położona w Kobieli Dolnej, została zbudowana w XIX wieku. Niestety, nie zachowała się do czasów obecnych.

Najstarszym zabytkiem wsi jest kościół pod wezwaniem św. Jerzego. Po raz pierwszy był wzmiankowany w 1335 roku. Wówczas była to drewniana świątynia i w takiej samej formie przetrwała, co najmniej, do 1652 roku. Dziesięć lat później została przebudowana. Murowany kościół powstał z inicjatywy biskupa Baltazara Liescha von Hornau. W trzeciej ćwierci XVIII wieku został przebudowany w stylu barokowym. Z dawnego wystroju zachowała się m.in. stiukowa dekoracja rokokowa z XVIII wieku. Główną częścią kościoła jest późnobarokowy ołtarz główny z końca XVIII stulecia z rzeźbami aniołków i figurami św. Piotra i Pawła. Większość wyposażenia świątyni pochodzi z XVIII wieku.