Gręboszów

rok przystąpienia sołectwa do Programu Odnowy Wsi: 2007

Gręboszów to wieś wyróżniająca się pod względem bogatej historii, zabytków oraz walorów przyrodniczych.

Na szczególną uwagę zasługują obiekty zabytkowe:

murowany kościół filialny pw. św. Katarzyny pochodzący z 1897-99 roku, odrestaurowany w latach 1936-37,
kordegarda z bramą wjazdową z II połowy XIX wieku,
gorzelnia z I połowy XIX wieku,
nagrobek Jana Maurycego von Prittwitz-Gaffron z 1789 roku,
nagrobek Gustawa Adolfa Henckel von Donnersmarck z 1813 rok,
mogiła ofiar II wojny światowej.

W Gręboszowie znajduje się, założony w XVIII wieku, zabytkowy park dworski o powierzchni 5,86 ha, wpisany do rejestru wojewódzkiego konserwatora przyrody. Park jest bogaty w drzewostan pod względem ilościowym, jak i gatunkowym. W drzewostanie krajowym przeważają lipy, dęby i klony. W parku, łącznie z parkiem leśnym i kościelno-cmentarnym znajduje się aż 30 gatunków drzew i krzewów krajowych oraz 31 gatunków obcego pochodzenia. Do ciekawszych gatunków drzew aklimatyzowanych, obcego pochodzenia można zaliczyć: berberys krótkoszypułkowy, dąb czerwony, grab amerykański i sercowaty, klon czerwony, cukrowy, kosmaty, srebrzysty i włoski, lilak perski, lipa amerykańska, japońska, krymska i srebrzysta, magnolia wirginijska, mahonia pospolita, platan wschodni, tulipanowiec amerykański, cyprysik groszkowy i nutkajski, daglezja Douglasa, jodła kalifornijska, miłorząb dwuklapowy, sosna amerykańska (wejmutka), sosna Banksa i sosna czarna, a także żywotnik japoński i zachodni.

W Gręboszowie występują liczne pomniki przyrody: 4 drzewa (2 lipy drobnolistne, 1 dąb szypułkowy i 1 sosna pospolita) oraz dwie aleje lipowe – jedna o długości 1 250 m, druga – 1 150 m

Rys historyczny:

Najstarsza zachowana wiadomość o miejscowości pochodzi z roku 1300. Gręboszów należał wówczas do biskupstwa wrocławskiego pod nazwą Grambossow. We wsi do II wojny światowej znajdował się przepiękny pałac zbudowany w 1782 roku przez Jana M. Prittwitz-Gaffron. Atrakcją zespołu pałacowego była tzw. „Świątynia Grecka” oraz późnobarokowy pawilon chiński. W latach 1897-99 wybudowano murowany kościół pw. św. Katarzyny według projektu architektów Bofally i Milarda z Londynu. Stary kościół drewniany z XVII wieku używany jako cmentarny, w 1973 roku został przeniesiony do Muzeum Wsi Opolskiej w Bierkowicach, gdzie można go podziwiać po dziś dzień.