Turawa, gm. Turawa

Turawa

 rok przystąpienia sołectwa do Programu Odnowy Wsi: 2003

 

 

Liczba mieszkańców: 1183

 

Towarzystwo Miłośników Ziemi Turawskiej

Ludowy Zespół Sportowy

 

           

Turawę we wczesnym okresie nazywano Byczyną (od byk). Później zmieniono nazwę na Turawę (od tur-byk). Najprawdopodobniej od tych właśnie wyrazów pochodzi jej nazwa. Jest to uzasadnione tym bardziej, że prowadzono
tu na szeroką skalę hodowlę bydła.

Sołectwo Turawa składa się z wsi Turawa i przysiółka Marszałki .

W miejscowości są dwa place zabaw wyposażone w urządzenia dla dzieci i siłownie zewnętrzne. Na terenie wsi znajduje się XVII-wieczny pałac rodziny Garnierów, obecnie opuszczony.

       

W budynku Urzędu Gminy mieści się świetlica wiejska, gdzie odbywają się liczne spotkania, uroczystości i warsztaty.
Na terenie wsi znajduje się boisko LZS, hala sportowa oraz boisko Orlik.

       

 

We wsi znajduje się staw „Tonloch”, obok którego znajduje się wiata oraz ścieżka spacerowa.

Z miejscowości  Turawa  można spacerkiem dojść do wału Jeziora Turawskiego. Nad jezioro prowadzą też ścieżki rowerowe. Na terenie sołectwa jest kilka skwerów wyposażonych w ławki.

         

Program Odnowy Wsi:

Do najważniejszych przedsięwzięć zrealizowanych w ramach odnowy wsi można zaliczyć:

  • wyposażenie placu zabaw w urządzenia dla dzieci i dorosłych,
  • naprawę sprzętu – ławek na istniejących placach,
  • wyposażenie klubu wiejskiego w urządzenia nagłaśniające,
  • organizowanie spotkań integracyjnych dla mieszkańców wsi.

     

Rys historyczny:

Pierwsze dokumenty katastralne z lat 1504, 1521 i 1526 wymieniają dwie miejscowości o nazwie Kuchary – miejsca prowadzenia hodowli bydła. Dokument z 1552 roku wskazuje właściciela Kuchar – Jerzego von Koenigsfelda. W kolejnym zapisie z 1562 r. pojawia się Turawa. Zanim jednak stała się samodzielną miejscowością upłynęło prawie dwieście lat.

Kaplica była jednym z piękniejszych obiektów sakralnych na terenie Turawy. W części podziemnej znajdowały się trumny, sama zaś kaplica pełniła funkcję kościoła. Pochówki odbywały się także na niewielkim cmentarzu otaczającym kaplicę.
Po roku 1945 obiekt był systematycznie dewastowany. Barbarzyńskie zachowania osób otwierających grobowiec, zmusiły ówczesne władze powiatowe w Opolu do jego wyburzenia. Likwidacja kaplicy i cmentarza nastąpiła w latach sześćdziesiątych.

 

Źródło: